ท่องจำขึ้นใจ

1. โฮสต์ที่เราอยู่ด้วย รักนะรักได้ แต่ว่าไม่ต้องรักให้มาก อย่างงัยเขาก็ไม่ใช่พ่อใช่แม่เราจริงๆ เขาดีเราก็รักมากหน่อย เขาไม่ค่อยดีหรือว่าทำให้เรารู้สึกแปลก ๆ ก็เอ้อคิดว่าช่างเขา เราก็แค่คนมาทำงานร่วมกัน ถึงวันเราก็กลับบ้านเรา เขาไม่ใช่คนพิเศษอะไรมากมายที่เราไปคำนึงถึงแต่จิตใจของเขาฝ่ายเดียว เราอยู่กับเขา เขารักเราเพราะเราทำงานให้เขา เขาดีกับเราเพราะว่าเรามีประโยชน์ต่อเขา

2. เวลามีปัญหาที่เราไม่สบายใจ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเล็ก น้อย ต้องพูดออกให้หมด และพูดกับโฮสต์ด้วย เช่นอยากกินอันนั้นแต่ไม่กล้าบอกให้ซื้อ รถไปรับส่งเด็กใครออกน้ำมันให้ หรือไม่มีครถอยากใช้รถทำงัย ไปโรงเรียนขึ้นรถเมลล์ไปทุกวันเปลืองจังเลย ทำงัย อยากทำกิจกรรมที่นั้นที่นี้จะทำงัยนี้ ถามเขาไปเลย อะไรข้องใจไม่ว่าเรื่องใด ธัญญ่าบอกได้คำเดียวทำให้เซ็ง พูดตามสิทธิ์ที่เราควรได้ หากเป็นปัญหาเขาจะได้รู้ว่าเราต้องการอะไร สิ่งใดเขาทำให้ได้ไม่ได้อย่างไรจะได้จัดการกันต่อไปได้ แต่ถ้าเงียบไม่บอกกล่าว แล้วไปเล่าให้แต่ชาวบ้านรอบกาย  หรือว่ามัวแต่เกรงใจ แล้วไม่บอกโฮสต์ แล้วเขาจะรู้ไหมนี่

3.  เราจำไว้ว่าเราต้องทำให้ดีที่สุด งานของเรา เราทำเกินร้อย หากเกินสิ่งใดขึ้นมา จะได้ภูมิใจ ยืนอกรับว่า เราทำเต็มที่ สุด ๆ เต็มกำลังแล้ว

4. และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หาเราไม่สามารถอยู่ต่อได้ ก็ต้องกลับเมืองไทยเท่านั้นน ไม่ต้องวิตกว่า กลับมาก่อนสัญญาหนึ่งปี จะมีผลเสียใด ๆ ต่อการขอวีซ่าในอนาคต สิ่งเหล่านี้เป็นความเข้าใจผิด และไม่ต้องไปสนใจ การสบประมาทใด ๆ ที่อาจได้รับ เนื่องจากการกลับก่อนเวลาอันควร คิดแค่ว่า เรามาทำงานหนึ่ง ๆที่เมกา ไม่พอใจ ไม่ถูกใจ ไม่โดนใจ เราก็กลับไทย เปลี่ยนงานใหม่ ก็เท่านั้นเอง